تکنیک های نقاشی دیواری

به طور کلی تکنیک های نقاشی دیواری به روش های خشک و روش های خیس تقسیم بندی می شود. روش های خشک بر روی سطوح کاملا خشک انجام می شود و دارای طبیعت حساس و متاثر از شرایط محیطی و جوی است. بنابراین انتخاب رنگی که مقاومت قوی نسبت به رطوبت و دما داشته باشند در ماندگاری اثر بسیار مهم است.

روش های خشک

تکنیک های نقاشی با رنگ های چسب کازئین

چسب کازئین یا ماده پنیر از مواد تشکیل دهنده این تکنیک است که به خوبی با آهک ترکیب می شود. آهک از جمله مواردی است که کاربرد در نقاشی دیواری فرسک دارد. این نوع رنگ ها در برابر رطوبت تا حدی مقاومت دارند و در مقابل برگشت پذیری مقاومت می کنند. این نوع رنگ ها انعطاف لازم را ندارند و برای سطوح انعطاف پذیر مانند کاغذ و پارچه مناسب نیست که دلیل آن تردی ماده پنیر است.

احتمال پوسته شدن رنگ ها با استفاده از ماده پنیر وجود دارد. مناسب ترین ماده برای ترکیب با ماده پنیر، آهک است. مثلا ترکیب ماست با آهک، ترکیب پودر ماده پنیر با آب و آهک کشته، ترکیب ماده پنیر و کربنات آمونیوم و آب. معمولا در این روش روی دیوار مرطوب یک لایه آب آهک مالیده می شود و سپس رنگ گذاری می شود. دیوار مرطوب رنگ را جذب می کند.

روش تمپرا

روشی است که قدمت تاریخی دارد و در ابتدا روی سطوح چوبی انجام میشد. نکته ای که در این تکنیک وجود دارد استفاده از زرده تخم مرغ به عنوان بست رنگ است. اگر دیوار گچی باشد بهتر است با ماده و مصالح چسبی زیر سازی شود، که در بسیاری از موارد از سفیده ی تخم مرغ رقیق شده با آب می توان استفاده کرد.

انکاستیک

واژه ی انکاستیک از کلمه یونانی “enkaustikos” به معنی حرارت دادن گرفته شده است. تعداد زیادی از این نوع نقاشی در منطقه فیوم واقع در مصر، مربوط به قرن سوم پس از میلاد دیده شده است. این نقاشی ها با تکنیک موم داغ بر روی تخته یا بوم کشیده می شوند و بر روی مومیایی ها گذاشته می شوند. این تکنیک را هنر انکاستیک یا نقاشی موم مذاب نیزمی نامند. نکته جالب این نقاشی ها این است که تصویر نقاشی شده با سن و جنسیت مومیایی ها مطابقت دارد. این نقاشی ها زیباترین آثار دوران باستان اند.

نمونه نقاشی انکاسیت مربوط به مصر باستان

روش سیلیکات

این روش بسیار پایدار است و شبیه فرسک است. پیشینه آن به قرن پانزدهم بر میگردد. اما در قرن نوزدهم یک هنرمند آلمانی ادولف ویلهم کایم توانست ازماده اولیه سیلیکات، رنگ های بادوام فوق العاده بسازد. ترکیب اصلی این ماده سیلیکات سدیم است که به شیشه ی آبی نیز شناخته شده.

در این روش زیرسازی بسیار مهم است چون در غیر اینصورت ویژگی های این تکنیک از بین خواهند رفت. علاوه بر این ماده ی تشکیل دهنده این رنگ برای استفاده های صنعتی و چسبنده و محافظ برای چوب و سنگ و سیمان به کار میرود و بیشتر حالت چسبندگی آن مورد نظر است.

اسکالیولا (Scagliola)

در این تکنیک هنرمند نوعی شبیه سازی سنگ مرمر طبیعی را انجام می دهد. در دوران باستان روم و یونان، سنگ مرمر از مصالح اصلی و اساسی بود که در تزئینات معماری مورد استفاده قرار میگرفت. بازسازی سنگ مرمر به دو دلیل متداول شد.

الف- امکان اجاری تزئینات سنگ مرمر در بعضی از فضاها وعناصر خاص معماری مانند ستون، زیرقوس ها، پیشخوان ها وغیره.

ب- در مقایسه با تراشیدن و کندن سنگ مرمر برای تهیه قطعات تزئینات، این روش ساده تر است.

ستون های تزیین شده با روش اسکالیولا

رنگ روغن

این تکنیک به صورت مستقیم روی لایه آستر دیوار انجام می شود و یا بر روی تکیه گاه های کرباسی یا چوبی اجرا شده و به دیوار الحاق می شود.

برای دیوارهایی که ازجنس آجر و سنگ هستند و ملات روی آن ها اجرا شده، در ابتدا باید حالت قلیایی را از بین برد و بدین منظور از محلول سولفات روی استفاده می شود. و یا می توان از خمیرهای آستری پلیمری آکریلیک یا رنگ آلکیدی استفاده می شود.

تکنیک های تر

فرسک

فرسک در واقع یک نوع روش از انواع روش های نقاشی های دیواری است، و معنی لغوی آن به نقاشی روی آهک تازه دلالت دارد. این روش دارای بیشینه تاریخی است. قدیمی ترین آثار به دست آمده از این روش در جزیره کرت بدست آمده که به آنها فرسک یونانی می گویند و دارای قدمت سه هزار ساله هستند. این نوع نقاشی ها مقاومت کافی در برابر عوامل جوی داشتند.

سکو

نوعی نقاشی که بر روی اندود خشک، صورت می گیرد در این تکنیک بر روی اندود آهکی مانند آهک کشته استفاده می شود. گاهی اوقات از بست های آلی مانند کازئین یا تخم مرغ یا سریشم حیوانی که به رنگ ها اضافه می شود، استفاده می کنند.